Ο Τουρισμός στην Ελλάδα αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους οικονομικούς τομείς της χώρας. Η Ελλάδα είναι ένας σημαντικός τουριστικός προορισμός που ξεκίνησε να αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς από τη δεκαετία του 1970.
Δεν είναι μόνο οι αμέτρητοι παραθαλάσσιοι προορισμοί σε όλη την Ελλάδα που προσελκύουν τουρίστες από όλο τον κόσμο, πόλο έλξης αποτελούν τα σημαντικά ιστορικά μνημεία, οι αρχαιολογικοί χώροι, ακόμα και ο θρησκευτικός τουρισμός! Μάλιστα, για το έτος 2019 οι επισκέπτες έφτασαν τους 31,1 εκατομμύρια, νούμερο που στον φετινό απολογισμό αναμένεται να ξεπεραστεί!
Ας κάνουμε λοιπόν μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην “βαριά βιομηχανία” της Ελλάδας!
Ο τουρισμός ως έννοια, ξεκινάει από την αρχαιότητα! Κέντρα θρησκευτικού ενδιαφέροντος όπως οι Δελφοί, και στη συνέχεια – και παράλληλα – δημοφιλή κέντρα της ελληνικής φιλοσοφίας και επιστήμης, όπως η Αθήνα, η Κόρινθος και η Θήβα, αποτελούσαν πόλο έλξης!
Το 1828, το πρώτο ξενοδοχείο της πατρίδας μας είναι το «Ξενοδοχείο του Λονδίνου» στο Ναύπλιο. Φαίνεται ότι η Ελλάδα αποτελούσε πόλο έλξης στα πλαίσια των κλασικών σπουδών των Ευρωπαίων, ειδικά εκείνη την περίοδο που η γενικότερη κατάσταση στην Ευρώπη ήταν επισφαλής για ταξιδιώτες.
Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του τουρισμού στην Ελλάδα, με πολλές νέες ξενοδοχειακές μονάδες σε σημαντικές ελληνικές πόλεις και νησιά, ενώ έκαναν την εμφάνιση τους τα πρώτα νέα επαγγέλματα, όπως ταξιδιωτικά γραφεία!
Το 1914 ιδρύθηκε η Υπηρεσία των Ξένων που άνηκε στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ενώ το 1929, επί κυβέρνησης Βενιζέλου, ιδρύθηκε ο ΕΟΤ δημιουργώντας την πρώτη τουριστική αφίσα για την Ελλάδα και προσφέροντας τις πρώτες διευκολύνσεις και δάνεια για ανάπτυξη τουριστικών υποδομών στην Ελλάδα. Τα ξενοδοχεία τότε χωρίζονταν σε πολυτελείας, πρώτης τάξεως και ύπνου!
Μέχρι το 1930 δεν υπήρχε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, ενώ το 1934 ιδρύεται η τουριστική αστυνομία. Το 1936 καταργείται ο ΕΟΤ επί καθεστώς Μεταξά, ενώ λαμβάνουν την απόφαση, τα σπίτια των Κυκλάδων να βαφτούν άσπρα με μπλε πορτοπαράθυρα. Η έμφαση στον εσωτερικό τουρισμό και η προβολή της χώρας, προσέλκυσε το 1937 συνολικά 160.000 τουρίστες. Αριθμός εξαιρετικά ικανοποιητικός, δεδομένης της κατάστασης που επικρατούσε τότε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, η Ελλάδα είναι γεμάτη πληγές με τις περισσότερες υποδομές κατεστραμμένες. Το 1949 το σχεδίο Μάρσαλ τέθηκε σε εφαρμογή και ξεκίνησε ο τουριστικός σχεδιασμός της χώρας. Το Νοέμβριο του 1950 επανιδρύεται ο ΕΟΤ.
Ξεκινά και το πρόγραμμα «Ξενία», υπό την επίβλεψη του ΕΟΤ πάντα, το οποίο στόχευε στη δημιουργία μιας σειράς σύγχρονων και λειτουργικών ξενοδοχείων, με τα πρώτα από αυτά να εγκαινιάζονται το 1958. Διαφήμισαν με εξαιρετικό τρόπο την Ελλάδα, εξασφαλίζοντας μεγάλες παραγωγές του Χόλυγουντ, όπως «Τα κανόνια του Ναβαρόνε», ενώ ίδρυσε την περίοδο 1955-56 τα φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Ταυτόχρονα, κάνουν την εμφάνισή τους και οι πρώτες οργανωμένες παραλίες, οι λεγόμενες πλαζ, με πρώτη εκείνη της Βουλιαγμένης το 1959.
Στη σύγχρονη Ελλάδα, ο μαζικός τουρισμός ξεκίνησε να ανθίζει από τα μέσα της δεκαετίας του 60. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πραγματοποιήθηκαν κατασκευαστικά έργα μεγάλης κλίμακας για ξενοδοχεία και άλλες τουριστικές εγκαταστάσεις και η ανοδική πορεία του ελληνικού τουρισμού συνεχίστηκε και κατά τη δεκαετία 1970-80.
Το 1990 ο αριθμός των επισκεπτών άγγιξε τα εννέα εκατομμύρια για πρώτη φορά, ενώ τη δεκαετία του 2000 αύξησαν τους ξένους επισκέπτες σημαντικά γεγονότα όπως η νίκη της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της UEFA το 2004, και τον επόμενο μήνα, η φιλοξενία των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και ο Διαγωνισμός Eurovision 2006.
Η Ελληνική ιστορία είναι πλούσια και στον Τουριστικό τομέα, με σημαντικές αναφορές από την αρχαιότητα, πράγμα που καταδεικνύει την σημαντικότητα της μετακίνησης από τόπο σε τόπο για λόγους όχι μόνο αναψυχής, αλλά συνάμα για επιμορφωτικούς, θεραπευτικούς και θρησκευτικούς λόγους.
